De kans is groot dat je al eens eerder van Rob van Essen hebt gehoord. Zijn boeken, welke sterk uiteen kunnen lopen, zijn in Nederland en België al meerdere keren in de prijzen gevallen.
Zijn laatste boek, De goede zoon, is weer zo’n boek dat zonder twijfel door velen gewaardeerd zal worden. Maar wat voor boek is het eigenlijk? Is het wel een echte roman of meer een thriller?
Het krijgt mij alsnog de classificatie roman, en verdient daarom een samenvatting. Het boek richt zich op de moeder van Rob van Essen en kan daarom gezien worden als, al dan niet deels, autobiografisch.
Als liefhebbende zoon bezoekt hij 20 jaar lang zijn demente moeder in het verzorgingstehuis. Hij ziet naarmate de jaren vorderen zijn moeder ouder worden. Met veel pijn en verdriet merkt hij dat ze steeds erger begint te dementeren.
Naarmate het boek vordert gaan we steeds dieper het verleden van de hoofdrolspeler in. Het verleden wordt compleet uit elkaar gehaald en besproken, met de gebeurtenissen van dien.
Moeder en zoon komen veel van elkaar te weten. Ook zaken die ze nooit van elkaar verwacht hadden zorgen ervoor dat de band tussen beide nog sterker wordt.
Het zal je na verloop van tijd op vallen dat het boek een christelijke tint heeft. Zo speelt het boek zich over een periode van zeven dagen af (zelfde periode waarin de aarde geschapen is) en komt God regelmatig ter sprake.
Hoe meer de hoofdpersoon begint te dementeren, hoe meer ze de schepper als houvast pakt. En dat zorgt ervoor dat bijzonder veel mensen zich zullen kunnen identificeren met dit verhaal.
Helemaal als je een ouder hebt gehad die door hetzelfde proces is gegaan. Ontroerend, aangrijpend en vooral diepgaand.
